Margot, Volgens kunstfilosoof Hegel heeft de geschiedenis ruim 200 jaar geleden zijn einde genaderd: de houdbaarheidsdatum van de zelfontwikkeling is verstreken. Dit betekent dat de mens zijn missie heeft volbracht. Hij is zich ervan bewust geworden dat hij vrij is, dat hij de materie naar zijn hand kan zetten. Geen enkele reden dus om zich nu nog met kunst bezig te houden in de hoop zich te kunnen bevrijden van het onderbewustzijn, in de hoop zich vrij te voelen. Ons zelfbewustzijn is immers volledig ontwikkeld en we vatten de redelijkheid van de werkelijkheid. Betekent dit dan dat de hedendaagse kunst ons onredelijke dingen vertelt, dingen die buiten ons denkvermogen staan? Is alles wat we nu produceren of creëren transhumaan? Imannuel Kant zou dit het sublieme noemen. We maken iets menselijk – iets waarin we onszelf herkennen omdat ook wij mens zijn – onmenselijk. Jouw werk omvat voor mij dat transhumane. De begrenzingen van ruimte en tijd spelen een ondergeschikte rol. Een ruimte- en tijdgebonden visualisatie van het bewustzijn van de werkelijkheid is overbodig. De mens als mens zijnde geraakt uit de mode, uit de tijd. Voor mij accentueert de hedendaagse kunst deze problematiek: ‘L’art n’est pas seulement pour l’art’. Betekenisvolle kunst dwingt ons vragen te stellen over dit probleem, namelijk dat we in het vooruitzicht van de ‘betere mens’ alleen maar achteruitgaan. Zij doelt niet meer af op het louter esthetische, maar op een probleemveld en dat is voor mij schoner dan het schone. Zo zie ik een juxtapositie – ruimtelijk niet logisch – van een overstroming, snelwegen, leegloop, massabevolking, verval, een indrukwekkende gebouw. Door een verzoening van elementen die in ons hoofd niet met elkaar worden geassocieerd, creëer je een nog grotere samenhang van elementen. Het omvat een diepere boodschap. Mijn aandacht wordt getrokken op die massieve verwikkeling van snelwegen in het midden. Hoe snel we ook willen vooruitgaan, een clash is onvermijdelijk. De linosnede alleen had me hoogstwaarschijnlijk een geheel andere interpretatie gegeven. Daarom vind ik het belangrijk om het resultaat samen met het proces te zien en het kunstwerk in zijn geheel te bekijken. Vaak vertelt een oeuvre van een kunstenaar veel meer dan één kunstwerk op zichzelf. Wat is het heden immers zonder een verleden en toekomst waard?
Margot,
BeantwoordenVerwijderenVolgens kunstfilosoof Hegel heeft de geschiedenis ruim 200 jaar geleden zijn einde genaderd: de houdbaarheidsdatum van de zelfontwikkeling is verstreken. Dit betekent dat de mens zijn missie heeft volbracht. Hij is zich ervan bewust geworden dat hij vrij is, dat hij de materie naar zijn hand kan zetten. Geen enkele reden dus om zich nu nog met kunst bezig te houden in de hoop zich te kunnen bevrijden van het onderbewustzijn, in de hoop zich vrij te voelen. Ons zelfbewustzijn is immers volledig ontwikkeld en we vatten de redelijkheid van de werkelijkheid.
Betekent dit dan dat de hedendaagse kunst ons onredelijke dingen vertelt, dingen die buiten ons denkvermogen staan? Is alles wat we nu produceren of creëren transhumaan? Imannuel Kant zou dit het sublieme noemen. We maken iets menselijk – iets waarin we onszelf herkennen omdat ook wij mens zijn – onmenselijk.
Jouw werk omvat voor mij dat transhumane. De begrenzingen van ruimte en tijd spelen een ondergeschikte rol. Een ruimte- en tijdgebonden visualisatie van het bewustzijn van de werkelijkheid is overbodig. De mens als mens zijnde geraakt uit de mode, uit de tijd. Voor mij accentueert de hedendaagse kunst deze problematiek: ‘L’art n’est pas seulement pour l’art’. Betekenisvolle kunst dwingt ons vragen te stellen over dit probleem, namelijk dat we in het vooruitzicht van de ‘betere mens’ alleen maar achteruitgaan. Zij doelt niet meer af op het louter esthetische, maar op een probleemveld en dat is voor mij schoner dan het schone.
Zo zie ik een juxtapositie – ruimtelijk niet logisch – van een overstroming, snelwegen, leegloop, massabevolking, verval, een indrukwekkende gebouw. Door een verzoening van elementen die in ons hoofd niet met elkaar worden geassocieerd, creëer je een nog grotere samenhang van elementen. Het omvat een diepere boodschap. Mijn aandacht wordt getrokken op die massieve verwikkeling van snelwegen in het midden. Hoe snel we ook willen vooruitgaan, een clash is onvermijdelijk.
De linosnede alleen had me hoogstwaarschijnlijk een geheel andere interpretatie gegeven. Daarom vind ik het belangrijk om het resultaat samen met het proces te zien en het kunstwerk in zijn geheel te bekijken. Vaak vertelt een oeuvre van een kunstenaar veel meer dan één kunstwerk op zichzelf. Wat is het heden immers zonder een verleden en toekomst waard?